Το ποίημα αυτό ο Πώλ Μπουρζέ, από τους σημαντικότερους Γάλλους λογοτέχνες της εποχής, το έγραψε όταν επισκέφθηκε τη Σπάρτη, το Μάρτιο του 1893 (δείτε εδώ και το γαλλικό πρωτότυπο).
Ήταν ένα γλυκό πρωί της γλυκιάς ελληνικής Άνοιξης.
Μέσα στον ελαφρύ αέρα κυμάτιζε μια πνοή νιότης,
μεγάλα πορφυρά άνθη γέμιζαν σαν αστέρια τη χλόη,
και γκριζοκόκκινα βουνά έκλειναν τον ορίζοντα
στον οποίο δέσποζαν οι χιονισμένες κορφές του ψηλού Ταΰγετου. Συνέχεια