Εκεί που κύλησαν τα ποτάμια

ένα ποίημα του Luigi Durazzo

Χαμηλώνουν τα μάτια

πάνω στα υψώματα της Σπάρτης

για να σκεπάσουν τα ρήγματα

σαν ανάλαφρες νιφάδες.

 

Ξαναβλέπω τα σμήνη

τη μακρινή θάλασσα

απόλυτο απόθεμα ρευμάτων

και τα καταστροφικά σχίσματα.

 

Ανάμεσα στις ρωγμές

το υπόλοιπο χιόνι

έντυσε με δάκρυα

που αργοκυλούν

με το βήμα του ρετσινιού

για να ξαναγεμίσει τις κοίτες

εκεί που κύλησαν τα ποτάμια.

από το: Luigi Durazzo, Έξοδος, μετάφραση Νέλλη Αντωνούλη – Κωνσταντίνος Νίκας, εκδ. Ύψιλον: Αθήνα, 2008 (Esodo, Bologna: 1998)

DOVE CORSERO I FIUMI

Calano gli occhi

sulle alture di Sparta

a ricoprire le fratture

come morbidi fiocchi.

Rivedo gli sciami

il mare lontano

riserva assoluta dei flussi

e i disastrosi scismi.

Tra le crepe

la neve residua

si è vestita di lacrime

e lentamente scende

al passo delle resine

a ricolmare i letti

dove scorsero i fiumi.

Τον Luigi Durazzo τον γνώρισα στο Βαθύ της Μάνης, όπου εδώ και πολλά χρόνια περνάει τα καλοκαίρια του, δίπλα στο ποταμάκι που βγαίνει στην αμμουδιά. Όπως λέει το βιογραφικό του σημείωμα, γεννήθηκε το 1947 στο Monte di Precida, κοντά στην Νάπολη και στην αρχαία Cuma, όπου εργάζεται σαν καθηγητής στο Λύκειο και σαν μεταφραστής. Έχει σπουδάσει φιλολογία και φιλοσοφία στη Χαϊλδεβέργη και στη Νάπολη και έχει διδάξει στο Πανεπιστήμιο της Κολωνίας. Τα τελευταία χρόνια έχει αφοσιωθεί στα προβλήματα της Μεσογείου, την οικολογι­κή κατάσταση, την ειρήνη και την συνεργασία ανάμεσα σε διαφορετι­κούς πολιτισμούς και κουλτούρες.

Έχει δημοσιεύσει αρκετές ποιητικές συλλογές, μία από την οποίες, με τίτλο Έξοδος, έχει μεταφραστεί και στα ελληνικά, και αρκετές μελέτες, ανάμεσα στις οποίες και μία για την ποίηση του Νικηφόρου Βρεττάκου (L’unità di psiche e mondo nel fuoco della storia: La poesia di Nikiforos Vrettakos, Νάπολη, 2000).