Ο πρώτος κίονας του Θρόνου των Αμυκλών στήθηκε στην αρχική του θέση

Θα μπορούσαμε να πούμε ότι πρόκειται για ένα ιστορικό γεγονός, αν και διαφορετικής τάξεως από τα συνηθισμένα: στα πλαίσια της διαμόρφωσης του αρχαιολογικού χώρου του Αμυκλαίου από το Ερευνητικό Πρόγραμμα Αμυκλών,  πριν από λίγες μέρες αναστηλώθηκε ένας κίονας πάνω στο αυθεντικό τμήμα της κρηπίδας του Θρόνου.

Ο Θρόνος του Απόλλωνα ήταν ένα από τα πιο φημισμένα, αλλά και τα πιο ιδιόμορφα, κτίσματα της αρχαιότητας. Η μορφή του αποτελεί ένα μεγάλο αίνιγμα, λόγω της εκ θεμελίων καταστροφής του στην ύστερη αρχαιότητα, αλλά και της μοναδικότητάς του, καθώς δεν υπάρχει κανένα ανάλογο αρχιτεκτονικό παράδειγμα.

Η ομάδα του Ερευνητικού Προγράμματος Αμυκλών, με επικεφαλής τον Άγγελο Δεληβοριά,  έχει ξεκινήσει εδώ και χρόνια μια προσπάθεια να λύσει αυτό το αίνιγμα και να κάνει μια μερική αναστήλωση του Θρόνου, με βάση τα αρχιτεκτονικά του μέλη που βρέθηκαν επί τόπου ή διασκορπισμένα στην ευρύτερη περιοχή. Πρόκειται για ένα πολύ δύσκολο «παζλ», για το οποίο έχουμε λίγα μόνο κομμάτια, ενώ δεν ξέρουμε ούτε την συνολική εικόνα. Την προσπάθεια αυτή μπορεί κανείς να δει κυρίως πάνω στην ειδική πλατφόρμα που έχει φτιαχτεί στο χώρο. Εκεί δεσπόζουν σήμερα οι δύο μεγάλοι πεσσοί της εισόδου του Θρόνου.

Αυτό που έγινε όμως τώρα, από τους αρχιτέκτονες της ομάδας Θέμη Μπιλή και Μαρία Μαγνήσαλη, είναι αναστήλωση πάνω στο μόνο σωζόμενο τμήμα του οικοδομήματος του Θρόνου που διατηρείται στη θέση του, δηλαδή τη νότια κρηπίδα. Πάνω της στήθηκε ένα τμήμα του αρχικού κίονα. Δίνοντας έτσι, για πρώτη φορά μετά από τόσους αιώνες, μια -αμυδρή έστω- εικόνα που είχε το μνημείο στην αυθεντική του θέση.

Παράλληλα, τα τελευταία χρόνια έγινε η προσπάθεια ανασύνθεσης του μεγάλου κυκλικού βαθμιδωτού Βωμού του ιερού, του οποίου τη μορφή έχει διασαφηνίσει ο αρχιτέκτονας Μανώλης Κορρές. Ήδη έχει ξεκινήσει η μερική αναστήλωση του Βωμού στην αρχική του θέση.

Η βάση πάνω στην οποία πρόκειται να στηθεί η μερική αναστήλωση του μεγάλου κυκλικού Βωμού

.

Ο κυκλικός Βωμός του Αμυκλαίου Απόλλωνα παίρνει μορφή

Η μαύρη όψη του «υγρού χρυσού»

Αυτές οι πολύ πρόσφατες φωτογραφίες δίνουν μια αμυδρή εικόνα του τι συμβαίνει στα ρέματα και τα ποτάμια, σε όλη Λακωνία και τη Μεσσηνία, όπου τα ελαιοτριβεία διοχετεύουν τον λεγόμενο «κατσίγαρο» .

Οι φωτογραφίες δεν μπορούν να αποδώσουν ούτε το χρώμα του νερού, ούτε -ακόμα περισσότερο- τη δυσοσμία. Αλλά δεν είναι μόνο ζήτημα αισθητικό . Τα υπολείμματα της επεξεργασίας της ελιάς είναι καταστροφικά . Αφαιρούν το οξυγόνο από το νερό, κατακάθονται στον πυθμένα, είναι τοξικά, σκοτώνουν τη ζωή των νερών.

Λύσεις υπάρχουν, και είναι γνωστές. Το ζήτημα είναι ότι, προφανώς, δεν γίνεται κανένας έλεγχος από τις υπηρεσίες Περιφέρειας. Και ότι ενώ όλοι επαίρονται ότι παράγουμε το καλύτερο ελαιόλαδο, που είναι ο πλούτος, ο «υγρός χρυσός», της περιοχής, δεν φροντίζουν ένα, έστω μικρό μέρος, αυτού του πλούτου να αποδίδεται στην προστασία του θεμελίου του, του περιβάλλοντος που τώρα καταστρέφει.

Ξημέρωμα στον χιονισμένο Μυστρά